دفتر خاطرات من

من وهمسرم منتظر درخواست دختر کوچکمان بودیم .که اوا گفت : من میخوام سرمو تیغ بندازم همین یکشنبه

همسرم جیغ بلندی زد وباصدای بلند گفت وحشتناکه  غیر ممکنه !نه!نه! گفتم عزیزم چرا چیز دیگه ای نمیخوای 

؟اوا گفت : بابا دیدی چقدر خوردن شیر برنج سخت بود واشک از چشمانش سرازیرشدتو به من قول داده بودی بابا

.حالا نوبتمن بود تاخودم رو نشون بدم

همسرم فریاد زد تو مگر دیوانه شدی؟نه  اگر به قولی که میدیم عمل نکنیم اون هیچ وقت  یاد نمیگیره که به

حرف خودش احترام بزاره  روز دوشنبه آوا را به مدرسه بردم دیدن موهای تراشیده شده وچشمای درشت آوا تماشایی بود

چند لحظه بعد پسری از اتومبیل پیاده شد تعجب کردم موهای اوهم تراشیده شده بود از اتومبیل پیاده شد ودست در د

دست آوا وارد حیاط مدرسه شدند.خانومی از اتومبیل پیاده شد وبا دیدن من گفت اون پسری که با دختر شما میره پسرمن هریس  که سرطان خون داره (دختر شما آوا فوقلادس )

او گفت :هریس بعد از شیمی درمانی نمیخواست به مدرسه بیاد تا مورد تمسخر  همکلاسی هایش قرار بگیره اما........

سرجایم خشکم زده بود آوای من دختر کوچک من درس از خود گزشتگی روبا عشق به من داد.